Ένα από τα "μότο" μου είναι το "η υπομονή και η επιμονή πάντα ανταμείβονται", ένα ρητό που ταιριάζει γάντι με την περίπτωση του Παναθηναϊκού είτε του ποδοσφαιρικου, είτε ακόμη του μπασκετικού κι ούτω καθ΄εξής. Θα με ρωτήσετε ευλόγως γιατί να υπάρχει αυτό ειδικά στον ποδοσφαιρικό όταν η υπομονή έχει εξαντληθεί από τον περισσότερο κόσμο βλέποντας ότι το πρωτάθλημα δεν έχει έρθει τα 14 τελευταία χρόνια;;;
Η απάντηση είναι πως πρέπει να υπάρχει από τη στιγμή που τη φετινή περίοδο χτίζεται κάτι πραγματικά καλό, με παίκτες εγνωσμένης αξίας μετά από πάρα πολλά χρόνια, κάποιος φίλος και συνάδελφος στο ρεπορτάζ μου υπενθύμισε πως μπορεί να το συγκρίνει το φετινό ρόστερ με αυτό του νταμπλ της σεζόν 2009-10. Ξέρω πως πολλοί δεν έχουν ψυχικά αποθέματα να πιστέψουν πως μπορεί πραγματικά να γίνει κάτι καλό, έχοντας ήδη από την πρώτη γκέλα ρίξει στον Καιάδα όλη την προσπάθεια που προσπαθεί να γίνει. Σε κάποια πράγματα τους καταλαβαίνω, αλλά πώς να το κάνουμε ρε σεις μάγκες, θέλει υπομονή και να δοθεί πίστωση χρόνου σε παίκτες και προπονητή για να αποδώσουν αυτό που γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας.
Έχει "μαλλιάσει" η γλώσσα μου να μιλάω για ηρεμία, όχι γκρίνια και μουρμούρα στην πρώτη στραβή και ότι όλα θα πάρουν τον δρόμο τους, διότι ως γνωστόν το ταμείο γίνεται πάντα στο τέλος. Αυτό το τέλος που καρτερούμε ακόμα και την τελευταία διετία που κοντράραμε στα ίσια όλους τους συνδιεκδικητές και χάθηκε στη λεπτομέρεια.
Το να ακούω δεξιά και αριστερά σε καφενειακού επιπέδου συζητήσεις πως ο Αλόνσο δεν κάνει διότι έχει μπερδέψει την ομάδα με τα συστήματά του, ότι δεν γνωρίζει ακόμα το μέγεθος του συλλόγου που υπηρετεί και ότι μέχρι να δούμε τον Παναθηναϊκό που περιμένουμε θα έχει χαθεί πολύτιμος δρόμος, μπορεί να έχουν κάποια βάση αλλά δεν είναι σωστό να κριθεί από τη στιγμή που ακόμα η δουλειά του δεν έχει βγει στο επίπεδο που περιμένει και ο ίδιος όπως τόνισε χαρακτηριστικά μετά το τέλος του αγχωτικού μεν αλλά νικηφόρου δε, παιχνίδι με τον Πανσερραϊκό. Γενικότερα η πίεση που του ασκείται, μόνο καλό δεν κάνει. Εξάλλου στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα μετά από 5 αγωνιστικές στο πρωτάθλημα κι έχοντας δώσει ήδη 6 ευρωπαϊκά παιχνίδια στα προκριματικά, το ζητούμενο δεν είναι το θέαμα αλλά το αποτέλεσμα. Μη ξεχνάτε πως πριν την έναρξη του πρωταθλήματος, στόχος της ομάδας ήταν η πρόκριση στο league stage, ευρωπαϊκής διοργάνωσης και οι όποιες "γκέλες" έγιναν είτε με τον Αστέρα Τρίπολης, είτε με την Καλλιθέα ήταν καθαρά από θέμα κούρασης και της σιγουριάς πως δύσκολα θα χαθεί κάποιος βαθμός/οί.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως παραμονές του αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, την προηγούμενη αγωνιστική, υπήρχαν κάποιοι που ήθελαν την κεφαλή του Ουρογουανού τεχνικού επί πίνακι, αν δεν κέρδιζε τους Θεσσαλονικείς. Το προχώρησαν μάλιστα ένα βήμα παρακάτω, διαβάζοντας ή υποστηρίζοντας πως κάθεται σε "ηλεκτρική καρέκλα", πως συζητά η διοίκηση με άλλον προπονητή για να τον διαδεχτεί κλπ. Αυτό που θα έπρεπε θα ήταν, να προστατεύσουν τον Αλόνσο και να τον ενθαρρύνουν στο να πάρει το θετικό αποτέλεσμα, όπερ κι εγένετο μιας και πήραμε τον βαθμό της ισοπαλίας και από μια άτυχη στιγμή θα μπορούσαμε να είχαμε φύγει και με το διπλό.
Τώρα έρχεται μια δύσκολη σειρά αγώνων μέχρι την επόμενη διακοπή λόγω Εθνικών ομάδων όπου παίζουμε κατά σειρά με ΑΕΚ εκτός έδρας, Μπόρατς Μπάνια Λούκα στην πρεμιέρα του league stage στη Βοσνία και ακολουθεί το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Το ιδανικό θα ήταν να κάνουμε το 3/3, δείχνοντας ποιοι είμαστε, ωστόσο δεν με χαλάει να έρθουν 4 βαθμοί στα ντέρμπι και νίκη στο Europa Conference League.
Y.Γ. Ηρεμία για να πάνε όλα καλά
Υ.Γ 2. Στήριξη σε Αλόνσο και παίκτες
Υ.Γ 3. Κανένας προπονητής αν έρθει στη θέση του δεν κουβαλάει μαγικό ραβδί
Υ.Γ 4, Για το τουρνουά "Παύλος Γιαννακόπουλος" θα τα πούμε σε άλλο κείμενο, εξάλλου υπάρχει και η μίνι ταινία στο κανάλι μας στο Youtube να τη δείτε
