Ο αρχαίας προέλευσης «κλαυσίγελος» από το κλαύσις: κλάμα + γέλως θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να είναι η εξωτερίκευση της χαρμολύπης, όμως συνηθέστερα στο γραπτό λόγο χρησιμοποιείται κυρίως, για να εκφράσει σαρκαστική αποδοκιμασία στις γελοίες δικαιολογίες με τις οποίες οι ανεύθυνοι – υπεύθυνοι μιας καταστροφής, προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ’ έξω.
Υπάρχει καλύτερη λέξη να αποτυπώσει την ερμηνεία του «κλαυσίγελου» από τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό; Νομίζω ότι αν ψάξουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη δίπλα από αυτή τη λέξη θα υπάρχει αυτή της αγαπημένης μας ομάδας.
Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός δουλεύει σε μία λούπα τα τελευταία 12 χρόνια και προσπαθεί να μας αποδείξει πως κάθε φορά υπάρχει και ένας διαφορετικός τρόπος στο να αποτύχεις. Κάθε φορά είναι και διαφορετικά τα πρόσωπα που εκτελούν τις όποιες αποφάσεις αλλά η κεντρική ιδέα προέρχεται από τον ίδιο άνθρωπο. Όλοι οι αυτοί λοιπόν έχουν μπει ποτέ στη διαδικασία να σκεφτούν το ψυχολογικό φορτίο που κουβαλάει ο κόσμος του Παναθηναϊκού ο οποίος στο βωμό της στήριξης προς το αγωνιστικό τμήμα ανέχεται μια διοίκηση που όλοι γνωρίζουν πως έχει αποτύχει ποικιλοτρόπως και κατ' εξακολούθηση; Μετά και το χθεσινό η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν πρέπει να ξεστομίσω ότι ακατάλυπτο σε λέξη υπάρχει εκτονώνοντας την αγανάκτησή μου ή να γελάσω βλέποντας τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η ομάδα. Αλήθεια πρόκειται περί κατορθώματος να μπορέσει μια ομάδα να δημιουργήσει τέτοια συναισθήματα σε ένα κόσμο που την στηρίζει μέχρι το τέλος, που κάνει τα στραβά μάτια, που δικαιολογεί τα πάντα με κίνδυνο να χαρακτηριστούν και ως "υπάλληλοι" της διοίκησης από τους "δικαστές" των σόσιαλ μίντια.
Και μια και μίλησα για κατόρθωμα, άλλο ένα κατόρθωμα συντελέστηκε από το ποδοσφαιρικό τμήμα. Ναι είναι ποδοσφαιρικό κατόρθωμα να καταφέρνεις να ξεκινήσεις τα πλέι οφ από την 4η θέση και να σε έχει περάσει ακόμη και ο Ολυμπιακός των 3 προπονητών και των 50 παικτών που έχουν πηγαινοέρθει. Είναι κατόρθωμα να μπορούσες με τα απολύτως αυτονόητα αποτελέσματα να ξεκινάς πρώτος και εσύ να πετάς 6 βαθμούς με Λαμία, Κηφισιά και ΟΦΗ. Είναι κατόρθωμα σε μια χρονιά που έχεις απόλυτο στόχο το πρωτάθλημα να κινδυνεύεις να χάσεις ακόμα και την Ευρώπη και να αναγάγεις τον τελικό κυπέλλου με τον Άρη σε ματς ζωής και θανάτου όχι μόνο για την κατάκτηση ενός τροπαίου που τόσο σου λείπει όσο και την διασφάλιση του ευρωπαϊκού εισιτηρίου που οδηγεί στο Europa League της επόμενης περιόδου.
Αν ο Παναθηναϊκός απωλέσει και τον φετινό τίτλο, τότε η απόφαση του Γιάννη Αλαφούζου την 26η Δεκεμβρίου θα χαρακτηριστεί μνημείο και θα διδάσκεται στις αίθουσες των πανεπιστημίων σαν case study πως να καταστρέψεις μια επιτυχημένη εταιρεία μέσα σε 4 μήνες. Και φυσικά κανείς δεν λέει ότι με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς το είχε το πρωτάθλημα στο τσεπάκι της η ομάδα, αλλά κρίνεται το timing της συγκεκριμένης απόφασης που μοιάζει με... αυτοπυροβολισμό των ποδιών σου σε σημείο που να αναρωτιέσαι μετά από τόσα χρόνια αν τελικά είναι εντός ή εκτός των τειχών ο εχθρός; Δεν μπορεί να υπάρχει επιχειρηματίας που νοιάζεται για την επιχείρηση του και που αποδεδειγμένα βάζει χρήματα και να μην κάνει ότι είναι δυνατόν για να την προστατέψει. Ναι θα μου πείτε έχει πάει στην Uefa, έχει βγάλει ανακοινώσεις κτλ. Κανένας δεν πήρε πρωτάθλημα σε αυτή τη χώρα με τον σταυρό στο χέρι όπως αποδεικνύεται και αν θες να λες ότι είσαι ιδιοκτήτης μιας ομάδας όπως ο Παναθηναϊκός τότε πρέπει να είσαι έτοιμος να βουτήξεις στα... σκ@τα για να πετύχεις τους στόχους σου.
Δυστυχώς ο Παναθηναϊκός είναι ο πιο... εφευρετικός οργανισμός αφού καταφέρνει να χάνει τους τίτλους με διαφορετικούς τρόπους κάθε φορά είτε από δικά του λάθη είτε από λάθη των τριγύρω. Ναι λάθος δικό του ήταν ο Μπρινιόλι που κόστισε 6 βαθμούς καθώς όλοι γνώριζαν τι έχει συμβεί. Λάθος δικό του ήταν η αποπομπή του Γιοβάνοβιτς εκείνη τη χρονική περίοδο και η επιλογή Τερίμ για αντικαταστάτη. Λάθος δικό του είναι που αφήνει τους άλλους να παίζουν μπάλα στην ΕΠΟ και εκείνος να είναι ο κομπάρσος. 20 χρόνια ήταν ο Ολυμπιακός, τώρα είναι η ΑΕΚ και ακόμη και ο ΠΑΟΚ κατάφερε να τρυπώσει από το παράθυρο έστω για μία χρονιά. Ο Παναθηναϊκός που είναι; Πάντα στην απέξω και στην... αγαπημένη θέση αυτής της διοίκησης την 4η, εκεί από όπου εκκινεί και τα φετινά πλει οφ. Δικό του λάθος είναι που δεν φρόντισε 2 χρόνια να αποκτήσει ρόστερ που θα τον οδηγούσε στο πρωτάθλημα. Πρέπει να είσαι ποδοσφαιρικά άσχετος για να μην βλέπεις ότι ο Παναθηναϊκός στερείται μεσοεπιθετικά παικτών με το εύκολο γκολ και τη δημιουργία. Δικό του λάθος είναι που όλοι παίζουν φιλικά με θυγατρικές και εκείνος με ομάδες που και καλά παίζουν την ύπαρξη τους. Δικό του λάθος είναι που μπαίνει στα πλει οφ με εσωστρέφεια. Τέλος δικό του λάθος είναι που έχει καταφέρει να διχάσει τον κόσμο του Παναθηναϊκού και να χάνει μια δύναμη που όμοιά της δεν υπάρχει στο αθλητικό γίγνεσθαι.
Ας φροντίσει λοιπόν ο οργανισμός να αναλογιστεί όλα τα παραπάνω λάθη (μετά από τόσα χρόνια μάλλον δεν τρέφω αυταπάτες) και μετά να ασχοληθεί με τα των αντιπάλων. Δεν γίνεται όλες μα όλες οι ομάδες να έχουν βρει τον τρόπο για ένα πρωτάθλημα και εσύ ακόμα να τον ψάχνεις. Δεν γίνεται να φταίνε όλοι οι γύρω εκτός από αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις. Δεν γίνεται να μην σέβεσαι αυτό τον κόσμο που σε έχει στηρίξει μέχρι αηδίας ακόμα κι όταν ξεφτυλίστηκε η ιστορία μας με τον παρολίγο υποβιβασμό λόγω χρεών και το ευρωπαϊκό lock down 5 ετών! Μέχρι και για τον covid το φάρμακο βρέθηκε, το δικό μας ακόμη; Πως περιμένεις να είναι λοιπόν αυτός ο κόσμος βλέποντας την ομάδα να τον αδειάζει ψυχολογικά το τελευταίο δίμηνο;
Για τα αγωνιστικά έχει νόημα να ασχοληθούμε; Ματς που θα έπρεπε να τελειώσει με 5-2 τελειώνει 2-2 επειδή είσαι ανίκανος να σκοράρεις στις φάσεις που σου παρουσιάζονται. Και μην ακούσω το παραμυθάκι ότι οι επιθετικοί έχουν σκοράρει τόσα γκολ φέτος. Αναλογιστείτε για να κάνετε σωστά την άσκηση πόσα γκολ θα έπρεπε να έχουν βάλει βάσει των ευκαιριών που τους παρουσιάστηκαν. Και για να μην τα ρίχνουμε όλα στην επίθεση, τραγέλαφος είναι και η άμυνα όπου χθες είχαμε 4+1 στόπερ εκτός και αναγκαστήκαμε να παίξουμε με το δίδυμο Ακαϊντίν-Ούγκο. Αλήθεια ποιανού επιλογη ήταν ο Ακαϊντίν; Του Τερίμ ή του Παπαδημητρίου; Εκτός του ότι είναι παίκτης με συγκεκριμένο ταβάνι κάνει και τον Ούγκο να φαίνεται 3 επίπεδα κάτω από αυτό που μπορεί να προσφέρει. Ο Αράο τελικά θα μας πεί κανείς αν πήρε εντολή για την κίτρινη με τον Άρη ή όχι;
Δεν τρέφω αυταπάτες για τα πλει οφ με την τωρινή κατάσταση της ομάδας και αν δεν αλλάξει κάτι ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κάνει ένα ποδοσφαιρικό θαύμα για να κατακτήσει τον τίτλο. Το πρόγραμμα που βγήκε είναι δίκοπο μαχαίρι καθώς μπορεί να σε έχει πετάξει εκτός την 3η αγωνιστική αλλά μπορεί και να σε έχει μέσα στο παιχνίδι για τα καλά αν έχεις φέρει θετικά αποτελέσματα. Στην πραγματικότητα μας ενδιαφέρει πως θα εμφανιστεί ο Παναθηναϊκός με την ευχή να κάνει ένα μίνι πρωτάθλημα όπως αυτό του 2022 όπου μπήκε 5ος και είχε την καλύτερη βαθμολογική συγκομιδή από όλους μετά τη λήξη του. Μπορεί;
Υ.Γ Το γεγονός ότι από το πρωί λεγόταν μεταξύ σοβαρού και αστείου ποια θα ήταν η πρώτη αγωνιστική πρέπει να μας προβληματισει.
Υ.Γ.1 Μετά από μια αποτυχία και δίνεται ρεπό 2 ημερών και μάλιστα ο προπονητής αντί να είναι εδώ να βρει τον τρόπο επαναφοράς, αυτός πάει ταξιδάκι στην Τουρκία.
Υ.Γ.2 Με τον Μπερνάρ θα μας πει κάποιος τι έγινε; Γιατί διαρρεόταν ότι ο παίκτης είχε αποφασίσει να επιστρέψει στη χώρα του αλλά ο ίδιος είπε δημόσια ότι περίμενε μια απάντηση από τον Παναθηναϊκό που δεν ήρθε ποτέ.
Υ.Γ.3 Ο Αϊτόρ θα συνεχίσει για πολύ να μένει εκτός αποστολής και να προτιμάται τρίτος τερματοφύλακας;
