Μπορεί να είναι Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου, αλλά η αίσθηση είναι σαν να έχει κολλήσει ο χρόνος στην πιο βαριά στιγμή της ομάδας. Ο Παπαδημητρίου, ο άνθρωπος που έχει αποδειχθεί αναποτελεσματικός σε όλα τα επίπεδα, παραμένει στη θέση του, προκαλώντας την οργή κάθε φιλάθλου που αγαπά την ομάδα και επιθυμεί πρόοδο.
Η πραγματικότητα είναι απλή και σκληρή: η ομάδα χρειάζεται ανανέωση, καθαρές αποφάσεις και ανθρώπους που εμπνέουν σεβασμό και εμπιστοσύνη. Ο Παπαδημητρίου δεν πληροί κανένα από αυτά τα κριτήρια. Αντίθετα, η παρουσία του λειτουργεί σαν βαρίδι, παγιδεύοντας την ομάδα σε μια κατάσταση στασιμότητας και χαμένων ευκαιριών.
Οι φίλοι της ομάδας έχουν φωνάξει, έχουν απαιτήσει αλλαγή, αλλά η διοίκηση συνεχίζει να κωφεύει. Κάθε μέρα που περνά, η υπομονή τους δοκιμάζεται, ενώ η απογοήτευση μετατρέπεται σε αγανάκτηση. Είναι σαφές ότι η διατήρηση του Παπαδημητρίου δεν εξυπηρετεί κανένα συμφέρον εκτός από την ακατανόητη εμμονή της διοίκησης σε λάθος επιλογές.
Η ώρα της δράσης είναι τώρα. Κάθε λεπτό που περνά με τον Παπαδημητρίου να παραμένει στη θέση του είναι μια χαμένη μέρα για την ομάδα. Οι φίλοι απαιτούν ένα τέλος σε αυτή την τραγωδία, και η ομάδα χρειάζεται ανθρώπους που μπορούν πραγματικά να φέρουν αποτελέσματα. Όσο εκείνος παραμένει, η ομάδα δεν προχωράει.
