Όσο ζεις μαθαίνεις λένε σε αυτή τη ζωή και η Ευρωλίγκα φροντίζει κάθε φορά να ξεπερνάει τον εαυτό της όταν θέλει να εκφράσει το μίσος της για κάθε τι που σχετίζεται με τον Παναθηναϊκό.
Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω με όλα αυτά που έχουν δει τα μάτια μας με αυτή τη διοργάνωση από το 2002 μέχρι και σήμερα. 22 ολόκληρα χρόνια η διοργάνωση κυνηγάει τον Παναθηναϊκό, τους ιδιοκτήτες του, τους προπονητές του, τους παίκτες του και τον κόσμο του με κάθε τρόπο! Προφανώς ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να συγχωρήσουν που το 2001 ο Παναθηναϊκός δεν έγινε μέρος της... διάσπασης του ευρωπαϊκού μπάσκετ αλλά έμεινε σταθερός στην FIBA.
Από τότε μπορώ να σας πω δεκάδες περιστατικά, όπως ότι ο Παναθηναϊκός ήταν μια ανάσα να μην κατέβει στο Final 4 του 2002 στην Μπολόνια, την ανελέητη διαιτητική αντιμετώπιση μέχρι και σήμερα με ναυαρχίδες τις σφαγιές στα Final 4 του Βερολίνου και της Κωνσταντινούπολης, την απαράδεκτη αντιμετώπιση στο πρόσωπο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου όπου μέχρι και φωτό μοίραζαν για να του απαγορευτεί η είσοδος στα γήπεδα, τα αμέτρητα για ψύλου πήδημα πρόστιμα στον Παναθηναϊκό και στον κόσμο του με αποκορύφωμα το τελευταίο παιχνίδι με την Μακάμπι όπου μας τιμώρησαν γιατί τολμήσαμε να πανηγυρίσουμε, με τις προσωπικές ανακοινώσεις κατά προπονητών μας και παικτών μας επειδή άκου τώρα είπαν την άποψη τους για κάτι που είδε όλος ο μπασκετικός κόσμος.
Είναι φανερό ότι δεν ήθελαν και φέτος τον Παναθηναϊκό στο Final 4 σε σημείο να προτιμάνε να κάνουν ένα γήπεδο πυρηνική βόμβα στέλνοντας χιλιάδες Ισραηλινούς μαζί με Τούρκους στο Βερολίνο. Ναι ντε τις τουρκικές ομάδες που τις ανάγκασαν να παίξουν τα εντός έδρας παιχνίδια τους σε άλλη χώρα για να μην δημιουργηθεί σοβαρό πρόβλημα. Έβαλαν τα δυνατά τους λοιπόν αλλά έπεσαν πάνω σε αυτόν τον τρελό που λέγεται Αταμάν και την αρμάδα του που πέρασαν ένα χέρι και αυτούς και τους προκλητικούς Ισραηλινούς οι οποίοι με την ανοχή της διοργανώτριας παραβίασαν την συμφωνία για κεκλεισμένων των θυρών των εντός έδρας αγώνων τους δημιουργώντας τόσο θέμα ασφαλείας όσο και ανισονομίας στη διοργάνωση.
Και αφού πέρασε ο Παναθηναϊκός στο Final 4, τώρα πρέπει να γίνει το οτιδήποτε για να μειωθεί αυτή η επιτυχία. Και εδώ έρχονται και κουμπώνουν οι ψηφοφορίες που αρχίζουν και εμφανίζονται και προκαλούν τόνους γέλιου όσο αυτές της Eurovision! Άκουσον άκουσον βγήκε καλύτερος αμυντικός ο Γουόκαπ, βγήκε καλύτερος προπονητής ο Ματέο της Ρεάλ Μαδρίτης και που είσαι ακόμα τι έχουν να δουν τα μάτια μας. Αλήθεια θα ήθελα να μάθω με ποια κριτήρια βγαίνουν αυτά τα αποτελέσματα και πως ας πούμε ένας προπονητής όπως ο Αταμάν που παρέλαβε μια ομάδα από τη 17η θέση και την έβγαλε 2η στην Regular Season και κατόπιν στο Final 4 δεν αξίζει να ψηφιστεί ως προπονητής της χρονιάς. Ακόμα και ο Μπαρτζώκας ήταν πιο δίκαιο να πάρει τον συγκεκριμένο τίτλο παρά ο προπονητής της Ρεάλ! Δηλαδή αν περνούσε η Μακάμπι δεν θα βγάζατε τον Κάτας κορυφαίο προπονητή;
Είναι φανερό ότι ότι φοράει πράσινο ενοχλεί αλλά καλά θα κάνουν εκεί στην Ευρωλίγκα που κοκορεύονται και διαφημίζουν με video την εικόνα του ΟΑΚΑ να καταλάβουν ότι ο Παναθηναϊκός είναι το ίδιο το μπάσκετ και το μεγαλύτερο μπασκετικό brand name θα είναι εδώ ενώ εκείνοι μπορεί και όχι. Τις ομάδες που σου ανεβάζουν το προϊόν στα ύψη δεν τις κυνηγάς αλλά τις σέβεσαι και επειδή για τα επόμενα χρόνια η μία θέση του Final 4 θα είναι καπαρωμένη καλό είναι να το χωνέψουν για να πάμε παρακάτω...
