Μια μεγάλη καλησπέρα στην παρέα και σε όλους τους αναγνώστες του trifillakia.gr. Κάνουμε σεφτέ λοιπόν στις μπασκετικές μας συζητήσεις για αυτή την σεζόν σε ένα σημείο που ναι μεν είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμη αλλά θέλει τεράστια προσοχή γιατί δεν θέλει και πολύ να χυθεί η καρδάρα με το γάλα και μετά να τρέχουμε και να μην φτάνουμε. Δεν χρειάζεται άλλωστε να ψάξουμε πολύ καθώς το περσινό παράδειγμα και η αγχωτική είσοδός μας στα προημιτελικά είναι πολύ νωπά και δεν πρέπει για κανένα λόγο να τα επαναλάβουμε.
ΑΣΧΗΜΗ ΕΚΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ... ΤΡΕΧΟΥΜΕ
Είναι δεδομένο ότι καμία ομάδα δεν προκρίθηκε ή αποκλείστηκε στις πρώτες τρεις αγωνιστικές ειδικά στο φετινό μαραθώνιο των 34 παιχνιδιών στην κανονική περίοδο όπου η λογική λέει ότι θα υπάρξουν αρκετές ήττες και αποτελέσματα έκπληξη. Εδώ όμως υπάρχει και ένα μεγάλο αλλά που λέει ότι ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή θα έπρεπε να είναι στο 3-0 και όχι στο 1-2 με βάση το πρόγραμμα που είχε. Έχουν γίνει δύο γερές "στραβές" που για να μην τις πληρώσει ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να τις "ρεφάρει" αλλού. Είναι η δεύτερη σερί χρονιά που ξεκινάμε με βατό πρόγραμμα και δεν το εκμεταλλευόμαστε ώστε να μας κυνηγάνε και να μην κυνηγάμε εμείς.
Σαφέστατα και είναι ευθύνη του προπονητή που ο Παναθηναϊκός δεν έχει παρουσιαστεί σε τέτοιο βαθμό ετοιμότητας όσο απαιτείται για να "καθαρίζει" παιχνίδια με αντιπάλους την Βιλερμπάν και την Αρμάνι στο ΟΑΚΑ. Δεν υπάρχει λόγος να κάτσω να αναλύσω τα αρκετά λάθη του Πεδουλάκη τις πρώτες τρεις αγωνιστικές. Άλλωστε τα έχουμε ξαναπεί και στις προηγούμενες θητείες του στην ομάδα. Τα "χρειαζόμαστε χρόνο" είναι κατανοητό αλλά είμαστε ο Παναθηναϊκός και πρέπει ακόμη και στην κακή μας μέρα να κερδίζουμε αντιπάλους υποδεέστερους. Δυστυχώς έτσι όπως τα καταφέραμε το ματς με την Ζενίτ είναι ο πρώτος "τελικός" καθώς αν χαθεί και αυτή η πίστα θα αρχίσουν να δυσκολεύουν τα πράγματα για την συνέχεια.
Το ανησυχητικό για μένα είναι ότι ο Πεδουλάκης δεν μπορεί να εμπνεύσει ούτε τους παίκτες ούτε και τον κόσμο και μην αρχίσουμε τα περι καλού και κακού προπονητή. Μπορεί να είσαι ο καλύτερος προπονητής στην τακτική αλλά να μην έχεις όλο το πακέτο να υποστηρίξεις την νευραλγική θέση του προπονητή στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα δείχνει ασύνδετη και οι ρόλοι στους παίκτες αγνοούνται για την ώρα όπως αγνοείται και η "γνωστή" άμυνα του Πεδουλάκη που σε μια νέα ομάδα περιμένεις να δουλέψει πρώτα η άμυνα και μετά η επίθεση. Άσχημη είναι και η διαχείριση του ρόστερ κατά τη διάρκεια των παιχνιδιών με τον Φριντέτ να βλέπει το ματς από τον πάγκο το τελευταίο δεκάλεπτο να χρήζει σοβαρής ανάλυσης σε ένα ματς μάλιστα που δεν έβαζες τρίποντο ούτε με αίτηση.
Για να κλείσω το κεφάλαιο με τον Πεδουλάκη, όλοι το γνωρίζουμε ότι η πρόσληψή του ήταν κάπως "αναγκαστική" και χωρίς άλλες επιλογές που να αξίζουν. Όλοι το ξέραμε ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε προπονητή τον Πιτίνο αν το εγγόνι του δεν αντιμετώπιζε το σοβαρό πρόβλημα υγείας που από ότι μαθαίνω δόξα τον Θεό πάει καλύτερα. Ακόμα και συγκεκριμένοι παίκτες που ήρθαν ήταν εισηγήσεις του Αμερικανού κόουτς και γενικότερα το ρόστερ μοιάζει να είναι φτιαγμένο για εκείνον. Βέβαια να μου πεις την ευθύνη την έχει εκείνος που σε φέρνει λένε αλλά στην προκειμένη περίπτωση θεωρώ ότι το λάθος είναι αμφίδρομο. Και η διοίκηση του Παναθηναϊκού κακώς κατά τη γνώμη μου έφερε ένα προπονητή για τρίτη φορά στην ομάδα ξέροντας και η ίδια το ταβάνι του και το ότι έχει "καεί" στα μάτια του κόσμου, αλλά και ο ίδιος ο Πεδουλάκης λανθασμένα θεώρησε ότι μπορεί να πετύχει κάτι περισσότερο από την πρώτη του θητεία η οποία ήταν ειδικών συνθηκών για όλο το τμήμα και άρα διαφορετική η πίεση. Τώρα τα χρόνια χωρίς φάιναλ φορ έχουν γίνει εφτά, ο ανταγωνισμός μεγάλωσε και τα λεφτά που δαπανήθηκαν φέτος αυτομάτως δημιουργούν μεγαλύτερες απαιτήσεις.
Ο ΠΙΤΙΝΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΕΙ
Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες ο Πιτίνο επιστρέφει στις μέρες μας στις 7 Νοεμβρίου και πρέπει να γίνουν τα πάντα για να επιστρέψει στον πάγκο της ομάδας αν θέλουμε να έχουμε βλέψεις για κάτι καλό φέτος. Κακά τα ψέμματα ο Αμερικανός προπονητής είναι ο μόνος που μετά τον τεράστιο Ζοτς ενέπνευσε κόσμο και ομάδα, έδωσε ασφάλεια και όραμα. Όταν έχεις λοιπόν βρει τον προπονητή που μπορεί να υπηρετήσει τις απαιτήσεις ενός τεράστιου συλλόγου όπως ο Παναθηναϊκός πρέπει να κάνεις τα πάντα όσες φορές χρειαστεί για να τον κρατήσεις εδώ και να προστατέψεις την ίδια σου την επένδυση που φέτος είναι μεγαλύτερη από τις προηγούμενες χρονιές.
Μπορεί να μην βγαίνει τίποτα προς τα έξω και έτσι πρέπει αλλά Παναθηναϊκός και Πιτίνο είναι σε ανοιχτή γραμμή από τότε που χώρισαν προσωρινά οι δρόμοι τους. Είναι μια σχέση που σταμάτησε βίαια χωρίς να το θέλει κανένα από τα δύο μέρη και που είναι μοιραίο αργά ή γρήγορα να συνεχιστεί από εκεί που σταμάτησε. Γνώμη μου όσο πιο σύντομα τόσο το καλύτερο για την ομάδα και τους φετινούς της στόχους. Άλλωστε δεν υπάρχει καμία λογική να αλλάζει ένας προπονητής μόνο μετά από μια ή δύο ήττες καθώς ή σου κάνει ή δεν σου κάνει όπως και να παρακαλάει ο κόσμος να χάνει η ομάδα για να φύγει ο Πεδουλάκης. Ο Παναθηναϊκός πρέπει να κερδίζει και να πάει με τις μικρότερες δυνατές απώλειες στην ενδεχόμενη μετάβαση που πιστεύω αργά ή γρήγορα θα έρθει εκτός αν ξαφνικά ο Παναθηναϊκός αρχίζει να "πετάει" και να σκορπάει τον τρόμο.
Υ.Γ Ενδεχόμενη έλευση Πιτίνο δεν σημαίνει ότι πρέπει να αποχωρήσει και ο Αργύρης από τον σύλλογο καθώς υπάρχουν πόστα που μπορεί να τον υπηρετήσει σαν καλός στρατιώτης που είναι.
