Στους τελικούς του Eurocup ήταν το γνωστό «θηρίο» που έσπασε τα δεσμα του κλουβιού που τον περιορίζει και έμοιαζε πρόθυμο και ικανό να... καταβροχθίσει κάθε αντίπαλο. Οπως ακριβώς τον γνωρίσαμε στον Παναθηναϊκό. Μερικές ώρες αργότερα, ο Στέφαν Λάσμε απολάμβανε στην Κωνσταντινούπολη τον... καφέ της επιτυχίας και δέχτηκε με προθυμία να μιλήσει για όλα.
Ο Στέφαν Λάσμε δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσαρμόσει, από μόνος του, τις απαντήσεις του στο... γνωστικό πεδίο ενός Ελληνα δημοσιογράφου. Από την πρώτη του, κιόλας, απάντηση, ο Γκαμπονέζος αναφέρθηκε στον Παναθηναϊκό που έχει ακόμα στην καρδιά του.
Ο Λάσμε ήταν ο βασικός λόγος που η Γαλατάσαραϊ επέστρεψε, στη σειρά με την Στρασμπούρ, και κάλυψε τη διαφορά της ήττας του πρώτου αγώνα. Η «τσιμ μπομ» έφτασε στην επίτευξη ενός στόχου που ήταν σχεδόν αυτοσκοπός εκ προοιμίου: την κατάκτηση του Eurocup και την επιστροφή της στην Euroleague.
Με νηφαλιότητα και όρεξη για αρκετά λόγια, ο MVP των τελικών μίλησε στο sdna.gr για όλα: για την ονειρική βραδιά στο «Αμπντι Ιπεκτσί», για τον κόουτς Αταμάν, για τα δύσκολα χρόνια στην Γκαμπόν -τα οποία γνωρίζουν ελάχιστοι-, για το τηλεφώνημα του Μάικ Μπατίστ και τις... αράδες λέξεων που μεταφράστηκαν και στα τούρκικα.
Η κουβέντα δεν περιορίστηκε σε όσα αφορούν στη Γαλατάσαραϊ, αλλά είχε και «πράσινο» χρώμα. Ο Στεφάν Λάσμε δεν είχε πρόβλημα να υποστηρίξει πως ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν θα έπρεπε να έχει φύγει ποτέ από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, ενώ αναφέρθηκε με ειλικρινή αγάπη στον Δημήτρη Διαμαντίδη.
Ο πολυτιμότερος παίκτης των τελικών του Εurocup στο sdna.gr.
«Το τηλεφώνημα του Μπατίστ με ενέπνευσε»
Στεφάν, πες μου πώς βίωσες τη χθεσινή βραδιά και την κατάκτηση του τίτλου.
«Λοιπόν, τι να σου πω για τη χθεσινή βραδιά. Ηταν απίστευτη. Η τελευταία φορά που ένιωσα έτσι ήταν στο δεύτερο πρωτάθλημα που πήρα με τον Παναθηναϊκό, στο ΟΑΚΑ, το 2014. Και τότε κρινόταν ένας τίτλος, στο "σπίτι" μας, όπως συνέβη και χθες. Προσπαθούσα συνεχώς να φέρω στο μυαλό μου τις εικόνες από εκείνη την ημέρα και ήλπιζα να ξανανιώσω έτσι. Τελικά, τα καταφέραμε και αξίζουν credits σε όλους μας».
Ηταν από εκείνα τα παιχνίδια που ξέρατσε πως, έτσι ή αλλιώς, θα υπερασπιστείτε την έδρα σας και θα πετύχετε τον στόχο;
«Η αλήθεια είναι πως είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις μας. Πιστεύαμε πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, θα κάναμε τη δουλειά. Βέβαια, η Στρασμπούρ είχε κάνει μεγάλες εκτός έδρας νίκες στις προηγούμενες φάσεις και έπρεπε να είμαστε επιφυλακτικοί. Τελικά, δείξαμε πως δεν θα μπορούσαμε να το χάσουμε με τέτοιο κόσμο».
Μετά τη λήξη του τελικού, δήλωσε πως MVP είναι ο κόουτς Αταμάν και όχι εσύ. Είναι τόσο ιδανική η σχέση σας;
«Από την αρχή, από την πρώτη μέρα εδώ, ο κόους έδειξε πως νοιάζεται για μένα. Ηθελε να μου δείξει πως θέλει να είμαι καθοριστικός στην ομάδα. Οταν έφυγε ο Τζόι (σ.σ. Ντόρσεϊ), εμπιστεύτηκε εμένα ως μόνο σέντερ της ομάδας και έδειξε να ενδιαφέρεται για το πώς νιώθω με αυτό. Θέλω να πάρω το πρωτάθλημα με αυτόν τον άνθρωπο και να με θυμάται ως κάτι σημαντικό στην συνέχεια της καριέρας του».
Μιλώντας για τον Ντόρσεϊ, ήταν ένα «σοκ» για σένα η αποχώρησή του;
«Στεναχωρήθηκα πολύ, όταν έφυγε ο Τζόι, γιατί συνεργαζόμασταν εξαιρετικά. Δεν ένιωθα έτοιμος να παίξω τόσα πολλά λεπτά, μόνος μου, στη θέση "5". Οταν ήρθα, το πλάνο ήταν να παίζω και στις δύο θέσεις της ρακέτς. Ο Τζόι, όμως, έφυγε, γιατί το μπάσκετ είναι business και είναι λογικό να πάρει μία απόφαση ως επαγγελματίας. Χρειάστηκε να περάσω πολλές ώρες στο γυμναστήριο, για να φτιάξω το κορμί. Να το φέρω σε μία κατάσταση που θα μπορεί να αντέξει 40 λεπτά αγώνα. Δεν ήθελα να προετοιμαστώ για 30 λεπτα, αλλά για 40».
Κοιτώντας πίσω, νιώθεις δικαιωμένος από την απόφαση να αφήσεις την Euroleague για μία ομάδα του Eurocup;
«Σίγουρα, άξιζε. Είμαι, γενικά, πολύ αισιόδοξος άνθρωπος και ένιωθα σίγουρος πως θα καταφέρουμε κάτι καλό. Ετσι είναι το στιλ μου. Δεν πρόκειται να με δεις ποτέ να σταματάω, αν δεν έχω πετύχει τον στόχο μου. Αυτό έκανα και φέτος, μέχρι τώρα, και θα συνεχίσω να το κάνω».
Ησουν ο MVP των τελικών. Τι ήταν αυτό που σου έδωσε έξτρα κίνητρο, για να βγεις μπροστά στα δύσκολα;
«Τα δύο χρόνια που ήμουν στον Παναθηναϊκό, άκουγα πόσο σπουδαίο κατόρθωμα είναι η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Μού έλεγαν πως είναι μία εμπειρία που πρέπει να βιώσω. Εκανα τα πάντα, για να νιώσω έτσι. Μετά την ήττα, στο πρώτο παιχνίδι με την Στρασμπούρ, μού τηλεφώνησε ο Μάικ Μπατίστ και μού είπε μερικά πράγματα. Μού εξήγησε πόσο σπουδαία είναι η ευκαιρία που έχω μπροστά μου και μου είπε: "βρες τρόπο να την αρπάξεις". Ηταν κάτι πολύ σπουδαίο για μένα».
Επομένως, μπήκες στο «Αμπντί Ιπεκτσί» με τα λόγια του Μπατίστ στο μυαλό σου.
«Ναι, ήταν πολύ σημαντικά λόγια. Μάλιστα, μετέφρασα τα λόγια του, ώστε να τα μεταφέρω και στους συμπαίκτες μου. Ολοι ένιωσαν ιδιαίτερα που ένας τέτοιος παίκτης μάς έδωσε δύναμη».
«Ουτε οι συμπαίκτες μου δεν ξέρουν τι έχω περάσει»
Οταν ήσουν στην Ελλάδα, είχε δημοσιευτεί μία συγκλονιστική συνέντευξη σου για όσα βίωσες, ως παιδί, στην Γκαμπόν. Πόσο μακριά από αυτά έχεις φτάσει πλέον, χάρη στο μπάσκετ;
«Το να σκέφτομαι από πού προέρχομαι, είναι κάτι απίστευτο. Πάντα δίνω τα πάντα για να ξεφύγω από όλα αυτά και να κατακτήσω κάτι σπουδαίο. Φίλε, ούτε οι συμπαίκτες μου δεν ξέρουν τι ακριβώς έχω περάσει. Ούτε οι μισοί άνθρωποι που παρακολουθούν τους αγώνες μου, δεν γνωρίζουν πράγματα για εμένα. Εγώ, από τη μεριά μου, ξέρω πως η σκληρή δουλειά με έβγαλε από όλα αυτά. Δεν θέλω κανείς να με υποτιμά και η σκληρή δουλειά με έφερε εδώ που είμαι».
Η σχέση σου με τον κόσμο της Γαλατάσαραϊ είναι ιδιαίτερη. Σε αγαπούν, τους αγαπάς, τραγουδάς μαζί τους. Μίλησε μου γι' αυτούς.
«Οταν κάποιοι άνθρωποι έρχονται να σε υποστηρίξουν, πρέπει να παίζεις για αυτούς. Εχω υπάρξει οπαδός ορισμένων ομάδων, ως νεότερος, και ξέρω πώς νιώθει αυτός που βρίσκεται στις εξέδρες. Οι άνθρωποι στην Κωνσταντινούπολη φροντίζουν για μένα, με ρωτάνε πώς είμαι, θέλουν να με βοηθήσουν για τα πάντα. Είναι απίστευτο αυτό. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω, είναι να μπαίνω στο παρκέ και να τα δίνω όλα για εκείνους. Το αξίζουν και τους αγαπώ πάρα πολύ».
Μετά από μία σεζόν στην Γαλατά, ίσως μπορείς να απαντήσεις στο δύσκολο ερώτημα. ΟΑΚΑ ή Αμπντί Ιπεκτσί;
«Φίλε, τι ερώτηση είναι αυτή (γέλια). Δεν μπορώ να διαλέξω αλήθεια. Πάντα θα θυμάμαι τους 20.000 φιλάθλους στο ΟΑΚΑ, να τρελαίνονται για εμάς και εγώ να παίζω για εκείνους. Αλλά και στην Τουρκία, τα πράγματα είναι φοβερά. Είναι διαφορετικοί, αλλά και οι Ελληνες και οι Τούρκοι είναι στην καρδιά μου».
Παλιότερα είχε αναφερθεί ξεχωριστά και στο ΣΕΦ.
«Ναι. Η αλήθεια είναι πως πέτυχα μερικές μεγάλες νίκες εκεί, όσο ήμουν στον Παναθηναϊκό, και είναι από τα μέρη, όπου μου αρέσει να κερδίζω».
«Παντα ήθελα να είμαι δίπλα στον Μήτσο»
Φαντάζομαι είσαι ένας από αυτούς που έχουν στεναχωρηθεί με την απόφαση του Διαμαντίδη να αφήσει τα παρκέ.
«Είμαι ακόμα τρελαμένος με αυτή την απόφαση. Ακόμα ελπίζω να αλλάξει κάτι στο μυαλό του Μήτσου. Οπως και να έχει, αυτά που έκανε αυτός ο άνθρωπος, είναι όσα ονειρεύονται όλοι. Οφείλεις να τον σέβεσαι. Δεν μπορεί κανείς να πει τίποτα για εκείνον. Κάθε φορά ήταν εκεί, για να δώσει το 100% των δυνάμεων του. Είναι απίστευτος, υπέροχος άνθρωπος. Μιλάει στους συμπαίκτες του, διδάσκει τους νεότερους, παίζει για όλους. Οσο ήμουν στον Παναθηναϊκό, ήθελα να είμαι πάντα κοντά του. Να μαθαίνω δίπλα του και να με βοηθά στις δυσκολίες».
Το τελευταίο του πρωτάθλημα θα το διεκδικήσει με τον κόουτς Πεδουλάκη ξανά στον πάγκο. Το είχε μάθεις;
«Εννοείται το είχα μάθει. Ο Πεδουλάκης δεν έπρεπε να φύγει ποτέ. Εχω μία τεράστια θέση στην καρδιά μου για τον κόουτς. Είμαι ευγνώμων σε εκείνον, μού δίδαξε πάρα πολλά και αξίζει 100% να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Πολλοί δεν ξέρουν πόσο ευφυής άνθρωπος είναι, πόσο σπουδαίος προπονητής. Είμαι πολύ υπερήφανος που συνεργάστηκα με αυτόν τον προπονητή και εύχομαι αυτή τη φορά να μείνει για πολλά χρόνια. Αυτό τού αξίζει».
Το καλοκαίρι ήσουν κοντά στην επιστροφή.
«Οντως, αλλά σίγουρα no hard feelings. Πώς να νιώσω κάτι άσχημο για αυτή την ομάδα, στην οποία πέρασα δυο υπέροχα χρόνια και πήρα δύο πρωταθλήματα. Κάποια πράγματα... στράβωσαν, έχω αναφερθεί πολλές φορές σε αυτό. Ετσί είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός».
