Αυτό που έγινε στη συγκεκριμένη σειρά των τελικών πραγματικά… δεν υπάρχει. Κι αν υπήρχε κάποιος που μπορούσε να το καταφέρει ήταν ΜΟΝΟ ο Παναθηναϊκός. Μιλάμε με λίγα λόγια για το πιο «καρυδάτο» (ουδεμία σχέση με τις… καρύδες που τρώνε στο Survivor και βλέπει και ο Τόμιτς) πρωτάθλημα ΟΛΩΝ των εποχών.

Ζητάω συγνώμη από τα περισσότερα Παναθηναϊκά μου αδέρφια που και πριν και μετά το ματς μιλούσαν, μνημόνευαν και τραγουδούσαν στο ρυθμό του «όπως το ’99»,πλην όμως μιλάμε για εντελώς διαφορετικό πράγμα. Τότε ήσουν ήδη πρωταθλητής, είχες παίκτες θρύλους (Ντέγιαν και σία) και λίγο έως πολύ το πίστευες. Εδώ μιλάμε για μια ομάδα η οποία μετά τον αποκλεισμό από την Φενέρ, τους (γνωστούς) κλυδωνισμούς που ακολούθησαν και μέχρι και το χαμένο ματς με την ΑΕΚ δεν έπειθε ΚΑΝΕΝΑΝ. Όχι, ότι μπορούσε να το πάρει, αλλά ούτε και να το διεκδικήσει. Ετσι είναι κύριοι, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ακόμη και με τους εαυτούς μας.

Και ξαφνικά όλα άλλαξαν και πήρες με το σπαθί σου και την μαγκιά σου μια τόσο παλικαρίσια κούπα. Το γεγονός άλλωστε ότι για μια κούπα της πιο… χορτάτης ομάδας στον ελληνικό αθλητισμό μαζεύτηκαν για υποδοχή πάνω από είκοσι χιλιάδες άτομα μετά τη μία το βράδυ επιβεβαιώνει και το αληθές των παραπάνω αλλά και το πόσο είχε ανάγκη ολόκληρος ο σύλλογος μια τέτοια χαρά. Και με καλύτερο τρόπο δεν μπορούσε να γίνει. Γι’ αυτό και ακολούθησε τέτοιο ΞΕΣΠΑΣΜΑ.

Επίσης, δεν χρειάζεται να είσαι «μπασκετάνθρωπος» για να καταλάβεις τι ακριβώς πέτυχε ο μεγάλος Πασκουάλ. Καταρχήν περαστικά σε διάφορους απίθανους τύπους που αντί να κάνουν καριέρα στην Αννίτα και τα Παρατράγουδα έχουν λόγο και με τις μπαρούφες τους επηρεάζουν κόσμο. Δεν χρειαζόταν το αποψινό για να ξεβρακωθούν. Ο Τσάβι είχε ΗΔΗ πετύχει, απλά με την τόσο εμφατική κατάκτηση του τίτλου, κατάλαβε και ο τελευταίος ότι η επιλογή του όχι απλά ήταν η καλύτερη δυνατή αλλά σου βγήκε κιόλας με το παραπάνω. Γιατί στο τέλος της ημέρας εσύ κατέκτησες το νταμπλ παίρνοντας πρωτάθλημα και Κύπελλο μέσα στο σπίτι των αντιπάλων και οι άλλοι έμειναν με τα βαφτίσια - από μειωμένης αντίληψης «νονούς» - περί της καλύτερης ομάδας της 10αετίας. Γελάνε και οι… ίδιοι.

Η «αιχμαλωσία» που έκανε ο Πασκουάλ στον Σφαιρόπουλο σε ολόκληρη τη σειρά των τελικών δεν έχει προηγούμενο και αν δεν ήταν ο Σχινάς και ο Καρακατσούνης η σεμνή τελετή θα είχε λήξει από την Πέμπτη. Να είναι καλά βέβαια τα «παιδιά», καθώς έτσι έγινε και πιο γλυκό. Και μην ακούτε σαχλαμάρες περί έλλειψης ενέργειας και λοιπά. Δηλαδή οι Παναθηναϊκοί που την βρήκαν την ενέργεια και πόσα παραπάνω ματς έπαιξαν αν επιτρέπεται; Εσύ έπαιξες και στο Κύπελλο περισσότερους αγώνες και με την ΑΕΚ και αυτοί έναν παραπάνω. Τον ημιτελικό, αφού στον τελικό (ως συνήθως) δεν κατέβηκαν. Απλά στην κανονική διάρκεια κάθε δικιά σου ήττα ήταν για καταστροφή και διάλυση και εκείνων «διδακτική». Ασε αν δεν διδάχτηκαν τίποτα και στο τέλος σου ήρθαν αδιάβαστοι.

Μπορούμε να πούμε πολλά, να γράφουμε για μέρες, αν και προσωπικά νομίζω ότι και τα έχω πει όλα. Και κυρίως όταν έπρεπε. Στις 19 Νοεμβρίου του… 2016, όταν όλοι πυροβολούσαν, το συγκεκριμένο άρθρο το λες και προφητικό. Όπως και όσα γράφτηκαν για τον Πασκουάλ, τον Καλάθη που τον λέγανε… Στεφάνη, αλλά τελικά έγινε… Διχτάκης (από τα «άγγιχτα») και τα άλλα παιδιά. Μπράβο αξίζει επίσης και στον Μπουρούση ο οποίος έστω και αργά ήταν αυτός που έπρεπε και στα πλέι οφ έπαιξε σημαντικότατο ρόλο για τον «άλλον» Παναθηναϊκό που είδαμε. Δεν βλάπτει και μια καλή κουβέντα…

Πάμε και σε κάτι τελευταίο και πάμε και για… ύπνο. Γιατί κάποια πράγματα δεν μπορούν να μπαίνουν στον ίδιο τσουβάλι και η διαφορά στο πως λειτουργεί και στο τι πρεσβεύει ο καθένας ΦΑΙΝΕΤΑΙ. Το παιχνίδι λοιπόν στο ΣΕΦ σημαδεύτηκε από επεισόδια. «Ε και; Σιγά την είδηση…» θα πει κάποιος. Δεν είναι όμως έτσι. Τα επεισόδια είχαν προαναγγελθεί, το ήξερε και η κουτσή Μαρία. Αν ρωτούσες δέκα άτομα θα σου λέγανε και τα… έντεκα ότι αν ξεφύγει ο Παναθηναϊκός ο αγώνας «δεν τελειώνει». Και τι έκαναν τα «καλά παιδιά» για να το αποτρέψουν; ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε καν το καταδίκασαν, σιγά μην το απέτρεπαν κιόλας. Όπως και στο τρίτο παιχνίδι της σειράς που πήγε να καεί ο Μπουρούσης και ο βοηθός του Πασκουάλ, όπως και στο ματς Κυπέλλου με το ντου στη φυσούνα. Τα ίδια και τα ίδια.

Την ίδια ώρα και στο τέταρτο ματς στο ΟΑΚΑ είχαν προαναγγελθεί διάφορα με τον κόσμο να βράζει από τη διαιτησία του προηγούμενου ματς. Και όμως ο Παναθηναϊκός του «χούλιγκαν» (έτσι δεν λέτε;) Γιαννακόπουλου το διαχειρίστηκε άψογα και δεν άνοιξε μύτη. Όπως μύτη δεν άνοιξε ούτε και πέρσι, όταν έχασες το πρωτάθλημα με βήματα του Σπανούλη στο τελευταίο δευτερόλεπτο. Να τα λέμε κι αυτά λοιπόν. Και όχι, φυσικά και δεν θα γίνουμε… Σάββας Θεοδωρίδης. Δεν θα πούμε ότι το ΟΑΚΑ είναι «μοναστήρι» σαν το Καραϊσκάκη. Γίνεται όμως ΔΟΥΛΕΙΑ και τα αποτελέσματα ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ. Να μην πούμε και για τη συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στις διακοπές. Και στο ντου που έγινε στον Γιαννακόπουλο και στο… τελειωτικό. Το πιο απλό ήταν να τους πεις «δεν ξαναβγαίνουμε» και να τους πάρεις το αβαντάζ και για του χρόνου. Δεν το έκανες όμως. Γιατί ΑΥΤΟΣ είναι ο Παναθηναϊκός!

ΥΓ: Και τώρα το νου σας ε; Για καμία καταγγελία με αφορμή σχόλια σε social media και κανένα μαϊμού ρεπορτάζ για το που και πότε ξενυχτάνε οι πράσινοι. Ξέρετε εσείς…

ΥΓ1: Κυκλοφόρησαν πολλά μετά το ματς. Το καλύτερο; «Ο μόνος Αγγελόπουλος που πάει για κούπα φέτος είναι του …survivor»!

Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως κάποιο σχόλιο σας θίγει, παρακαλούμε επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί άμεσα.
Mat's picture

Mat

Διαφημιστείτε εδω