Έχουν περάσει μόνο λίγες ημέρες από την απόλυτη προπονητική αιχμαλωσία που βίωσε ο Σφαιρόπουλος από τον Πασκουάλ στον ημιτελικό του ΣΕΦ. Αυτή η μάχη των πάγκων και η κατά κράτος επικράτηση του Καταλανού αποτέλεσε το ερέθισμα για το συγκεκριμένο άρθρο. Γιατί το μπάσκετ δεν είναι μόνο τα τρίποντα και τα καρφώματα, αλλά μία πολύ δύσκολη επιστήμη, κυρίως από πλευράς συστημάτων και scouting του αντιπάλου, που κάνει του προπονητές του συγκεκριμένου αθλήματος μετρ της τακτικής. Άλλωστε δεν υπάρχει άλλο άθλημα που ο προπονητής να έχει τόσο μεγάλη παρεμβατικότητα μέσα στο παιχνίδι, ενώ τα συστήματα που θα πρέπει να εκτελέσουν οι παίκτες είναι και αυτά πάρα πολλά. Δεν είναι τυχαίο ότι στο σύγχρονο μπάσκετ μετράει πρώτα από όλα τα άλλα η αντίληψη και μετά τα αθλητικά προσόντα. Αυτό το γεγονός έκανε τόσο ξεχωριστούς παίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Σάρας κλπ.

Στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί καθώς κατά καιρούς έχουν καθίσει στον πάγκο των ομάδων μας τεράστιοι ξένοι προπονητές. Αλλά και η Ελληνική σχολή δεν πάει πίσω τα τελευταία χρόνια φτάνοντας στην κορυφή της Ευρώπης δύο φορές μάλιστα. Υπάρχουν βραδιές χαραγμένες στη μνήμη όλων μας που χαρακτηρίστηκαν από εμπνεύσεις προπονητών που καθόρισαν στο απόλυτο τη ροή ενός αγώνα. Κορυφαίος στο είδος του ποιος άλλος από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς που αποτελεί την επιτομή της προπονητικής ευφυΐας. Η κορυφαία του στιγμή υπήρξε στον τελικό με την Κίντερ Μπολώνια το 2002. Όταν ο Παναθηναϊκός βρέθηκε στο -14, ο πανούργος Σέρβος έκανε μία σκέψη βγαλμένη από τα πιο διαστροφικά μυαλά! Έδωσε εντολή στον Ντέγιαν να κατεβάζει την μπάλα σαν πλέι μέικερ και στη εξέλιξη της επίθεσης γινόταν τεσσάρι και έπαιζε με πλάτη τον κοντύτερο αντίπαλό του. Μέχρι να το πάρει χαμπάρι ο Μεσίνα η διαφορά των 15 πόντων υπέρ της Κίντερ είχε κάνει φτερά. Αργότερα έντυσε με τον μανδύα του ήρωα τον ξεχασμένο από φίλους και εχθρούς Παπανικολάου στον 5ο τελικό του πρωταθλήματος 2007 απέναντι στον Ολυμπιακό του Γκέρσον. Τότε ο διεθνής φόργουορντ ήρθε από το πουθενά και πέτυχε 12 πόντους συμβάλλοντας καθοριστικά στην εξέλιξη του παιχνιδιού. Το 2011 στα παιχνίδια των προημιτελικών με την πολύ δυνατή Μπαρτσελόνα καθιέρωσε την σύνθετη άμυνα, με έναν παίκτη μαν του μαν και τους υπόλοιπους 4 σε διάταξη ζώνης. Τότε ο Καλάθης κυνηγούσε σε όλο το γήπεδο τον Ναβάρο και οι υπόλοιποι ήταν σε ζώνη, με εντολή να πάρει τα ελεύθερα σουτ ο Ρούμπιο που δεν είναι και ο καλύτερος σουτέρ. Για τον Ζέλικο θα μπορούσε να γραφτεί ολόκληρο βιβλίο με τα κατορθώματά του. Θα αναφερθούμε ειδικά όμως και στη διορατικότητα που είχε, μετατρέποντας ένα άσημο 3άρι ονόματι Μπατίστ στον καλύτερο σέντερ της Ευρώπης.

Συνεχίζοντας Παναθηναϊκά θα αναφερθούμε στον Αργύρη Πεδουλάκη που καθιέρωσε την άμυνα του ψηλού απέναντι στον κοντό. Η αφορμή άκουγε στο όνομα Σπανούλης και στον τρόπο που θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Τότε ο Αρτζι εμπνεύστηκε να στείλει πάνω στον Λαρισαίο τον Γκιστ κατά κύριο λόγο και μετά τον Λάσμε. Και οι δύο Αμερικανοί είχαν γρήγορα πόδια και έτσι εξαφάνισαν εύκολα τον αντίπαλο που σε σειρά πολλών παιχνιδιών απέναντι στον εξάστερο ήταν εξαφανισμένος. Το δίδυμο Λάσμε – Γκιστ ήταν από τα καλύτερα στη γραμμή ψηλών του Παναθηναϊκού και αυτό ήταν έργο Πεδουλάκη. Όπως και η μετατροπή του Τζέιμς Γκιστ από γυρολόγος χωρίς ρόλο και λόγο στις ομάδες που αγωνίστηκε, σε ένα από τα καλύτερα 4άρια της Ευρωλίγκας.

Ένα άλλο μεγάλο όνομα της προπονητικής είναι και ο Ντέιβιντ Μπλατ. Από τους πιο καταξιωμένους και έξυπνους προπονητές με θητεία ακόμα και στο ΝΒΑ. Οι φοβερές του άμυνες είναι σεμιναριακού επιπέδου. Ειδικά ο συνδυασμός της man to man άμυνας με ζώνη τον έχει αναγάγει σε επιστήμονα στη πίσω πλευρά του παρκέ. Οι επιτυχίες του ουκ ολίγες καθώς κατάφερε να κατακτήσει Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με τη Ρωσία μέσα στο σπίτι της παντοδύναμης Ισπανίας το 2007, αλλά και Ευρωλίγκα με τη Μακάμπι το 2014 όντας το απόλυτο αουτσάιντερ και με μικρό μπάτζετ. Πολλά συστήματα και plays που χρησιμοποιούν οι κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης είναι δικά του, ενώ η mach up άμυνα ζώνης που εφάρμοσε κατά κόρον και ο Γκέρσον είναι δική του επινόηση. Άλλωστε πολλοί πιστώνουν το ολοκληρωτικό μπάσκετ που έπαιξε η Μακάμπι το 2004-2005 σε αυτόν που ήταν στο πλευρό του Γκέρσον.

Ο δάσκαλος Ντούσαν Ίβκοβιτς έχει και αυτός αφήσει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Η σημερινή καριέρα του Τεόντοσιτς οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον Ντούντα που τον είχε στη Εθνική Σερβίας και μετά και στον Ολυμπιακό. Φυσικά έχει καταγραφεί στην ιστορία το πώς έπιασε ‘’κώτσο΄΄ τον Καζλάουσκας στον τελικό του 2012 βάζοντας όλους του αναπληρωματικούς και τους πιτσιρικάδες όταν η διαφορά έφτασε στους 18 πόντους. Με την σειρά του ο Καζλάουσκας είχε παρουσιάσει μία από τις πιο ελκυστικές ομάδες στην ιστορία της Ευρωλίγκας και αναφερόμαστε φυσικά στην Ζαλγκίρις του 1998 με Μπούι – Έντνι που πήρε περίπατο τον τίτλο απέναντι σε Ολυμπιακό και Κίντερ.

Μιας και αναφερθήκαμε σε Εθνικές ομάδες να μνημονεύσουμε και την μεγάλη επιτυχία του 2006, όταν η Εθνική μας απέκλεισε την dream team στο παγκόσμιο της Σαιτάμα παίζοντας 40 λεπτά ανελέητο pic & roll. Σε αυτό το παιχνίδι ο Γιαννάκης πολύ έξυπνα χτύπησε τον Ντ΄ Αντόνι στο σημείο που πονούσε και που δεν είχε μάθει να αντιμετωπίζει παρόμοιες καταστάσεις. Φυσικά ο μετρ του pic & roll είναι άλλος και ακούει στο όνομα Ομπράντοβιτς, αλλά η μεγάλη επιτυχία που πανηγυρίσαμε όλοι μας τότε πιστώνεται και στον Γιαννάκη, ο οποίος μετά την Εθνική δεν παρουσίασε κάτι αξιόλογο στη καριέρα του.

Ευρωλίγκες έχει κατακτήσει και ο Μεσίνα με την πανάκριβη ΤΣΣΚΑ, αλλά το όνομά του είναι συνώνυμο του louser όποτε συναντάει τον Ομπράντοβιτς. Μάλιστα είναι αξιοσημείωτο ότι παρόλο που στις μεταξύ τους αναμετρήσεις υπάρχει μικρή διαφορά νικών 13-10 υπέρ του Ζοτς, όλα μα όλα τα παιχνίδια που έχει κερδίσει ο Έκτορας είναι ασήμαντα. Αντιθέτως σε 5 τελικούς όλα τα κύπελλα κατέληξαν στα χέρια του Μίδα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ. Ανάλογη παράδοση έχει και ο Πασκουάλ απέναντι στον Μεσίνα καθώς σε 4 τίτλους που διεκδίκησε ο νυν προπονητής των πρασίνων απέναντι στον Ιταλό τους κατέκτησε όλους!

Θα κλείσουμε την αναφορά μας σε προπονητές πάλι με πράσινο χρώμα. Θα αναφερθούμε στα ‘’φρέσκα κουλούρια του κουλουρά’’! Στον μετρ της τακτικής και των άπειρων συστημάτων Τσάβι Πασκουάλ. Σε έναν προπονητή που κατέχει τον τίτλο του πιο νέου προπονητή που κατέκτησε Ευρωλίγκα. Ενός λάτρη της δουλειάς που πάντα παρουσίαζε ελκυστικό θέαμα μέσα στο γήπεδο και που ο μύθος λέει ότι έχει στο μπλοκάκι του πάνω από 100 συστήματα. Τον άνθρωπο που εισήγαγε και καθιέρωσε το μικρό roll μετά το pick με ταυτόχρονα κοψίματα από την αδύνατη πλευρά. Το τρικ αυτό το εφάρμοσε με επιτυχία στο ΣΕΦ τον Μάρτιο του 2013 με αποτέλεσμα να διαλύσει κάθε αμυντικό σύστημα του Ολυμπιακού και το τελικό 76-90 να μοιάζει κολακευτικό για τους ερυθρόλευκους. Εκείνον που είχε την έμπνευση να στέλνει τον επιθετικά ακίνδυνο Σάδα στη baseline κάτω από το καλάθι, προκειμένου να αποτρέπει τον Δημήτρη Διαμαντίδη να παίζει λίμπερο στην άμυνα και να δίνει βοήθειες παντού. Από τους λίγους προπονητές που είχαν κρατήσει τον μεγάλο αρχηγό του Παναθηναϊκού στους μηδέν πόντους. Είναι πραγματικός επιστήμονας στο rotation καθώς έχει την θεωρία ότι κάθε παίκτης μπορεί να αποδώσει στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων του για 4 λεπτά! Δεν αφήνει την παραμικρή λεπτομέρεια να πέσει κάτω και έχει αναδείξει μία σειρά από παικταράδες που έπαιξαν και ΝΒΑ.

Κλείνοντας το σημερινό ιδιαίτερο άρθρο να πούμε ότι η δουλειά του προπονητή μπάσκετ είναι μία επιστήμη που απαιτεί σκληρή προσπάθεια και αφοσίωση. Απαιτεί όμως και συνεχή κατάρτιση ώστε να μη φτάσει η εποχή σου να σε ξεπεράσει. Λίγοι είναι αυτοί που το κατάφεραν αυτό. Μεγάλοι προπονητές χάθηκαν από τον χάρτη γιατί δεν μπόρεσαν ποτέ να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και στις μεγάλες αλλαγές του αθλήματος. Μάλκοβιτς και Ιωαννίδης είναι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις που έμειναν στάσιμοι και εξαφανίστηκαν από το μπάσκετ. Πάντα όμως είναι και οι παίκτες αυτοί που θα απογειώσουν τη καριέρα ενός προπονητή. Τα παραδείγματα πάμπολα. Τι θα ήταν ο Ιωαννίδης χωρίς Γκάλη, Γιαννάκη? Τι θα ήταν ο Μάλκοβιτς χωρίς Κούκοτς, Ράτζα? Τι θα ήταν ο Μεσίνα χωρίς Παπαλουκά? Ακόμα και ο Ζοτς χωρίς Διαμαντίδη παρόλο που όταν ήρθε στο τριφύλλι μετρούσε ήδη 3 Ευρωλίγκες. Φυσικά και ο Πασκουάλ που είχε τον μεγάλο Ναβάρο στη Μπαρτσελόνα. Όσοι λοιπόν αντιλαμβάνονται λίγο περισσότερο το άθλημα και μπορούν να διαβάζουν τους προπονητές και τους πάγκους ας καθίσουν αναπαυτικά στον καναπέ τους γιατί αύριο έχει κόντρα Ζοτς – Πασκουάλ. Επίσης έχει Ιτούδη – Τρινκιέρι και Μπαρτζώκα – Περάσοβιτς. Για τους πιο βιτσιόζους έχει και Ρέπεσα – Αταμάν!! Διαλέγετε και παίρνετε ανάλογα με τις προτιμήσεις!

Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως κάποιο σχόλιο σας θίγει, παρακαλούμε επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί άμεσα.
Mat's picture

Mat

Διαφημιστείτε εδω