Η αλήθεια είναι ότι δεν έπεσα από τα σύννεφα μετά και την σημερινή ήττα με κάτω τα χέρια από την Εφές στην Κωνσταντινούπολη. Για μια 15άρα στο τσεπάκι μας είχα και δεν έπεσα και πολύ μακριά καθώς το τελικό κοντέρ έγραψε -16 και τιμητικό ήταν.
Και λέω τιμητικό γιατί για με μια ντροπιαστική σαν την σημερινή εμφάνιση μπορείς να φύγεις με πολλούς περισσότερους στο κεφάλι και να θυμηθούμε ιστορικούς διασυρμούς των τελευταίων ετών. Στην πραγματικότητα για ένα ακόμα παιχνίδι ο Παναθηναϊκός απλά δεν κατέβηκε στο παρκέ και κοιτούσε τους αντιπάλους. Μπορεί όντως αυτή η στάνη αυτό το τυρί να βγάζει αλλά η ανιωθιά, η αδιαφορία, η νωχελικότητα, η έλλειψη συγκέντρωσης και πολλά πολλά άλλα που πραγματικά βαριέμαι να τα αναφέρω ξανά και ξανά δεν δικαιολογούνται πολύ απλά.
Λες κάθε επόμενο εκτός έδρας ματς δεν μπορεί ένα ματς καλό θα το κάνουμε και βλέπεις έναν Παναθηναϊκό όλο και χειρότερο. Μια ομάδα που μόλις πετάξει από την Αθήνα χέζεται πάνω της και δείχνει να μην πιστεύει ότι μπορεί να κερδίσει ένα παιχνίδι. Και φυσικά την μεγαλύτερη ευθύνη για όλο αυτό την έχει ο προπονητής. Συγγνώμη Τσάβι σε εκτιμώ σαν άνθρωπο, σε στήριξα προσωπικά από την μέρα που ήρθες, πίστεψα σε σένα αλλα πραγματικά με κούρασες και εσύ. Μετά από δυο χρόνια δεν μπορείς να δώσεις μια ταυτότητα στην ομάδα σου, δεν μπορείς να την ενισχύσεις ψυχολογικά και δείχνεις να μην μπορείς να αλλάξεις την ροή ενός αγώνα. Κατανοώ ότι είχες μικρό μπάτζετ να διαχειριστείς αλλά οι επιλογές σου μέχρι τώρα σε εκθέτουν.
Και πάμε τώρα και στον χαρτοπόλεμο μεταξύ Ευρωλίγκα και Ολυμπιακού. Ειλικρινά κουράστηκα και με αυτό. Νησάφι πια κύριοι. Έχω την αίσθηση ότι για καλύψουμε τις αδυναμίες της ομάδας το έχουμε ρίξει στον χαρτοπόλεμο μόνο που ξεχάσαμε να ασχοληθούμε με το σημαντικότερο που είναι η ομάδα και να τα αποτελέσματα. Μια ομάδα με αστείο μπάτζετ για το μέγεθος του Παναθηναικού παρακαλάει το ΟΑΚΑ για να μπορέσει να κρατηθεί σε τροχιά οκτάδας. Εύχομαι να βγω ψεύτης για το καλό του συλλόγου αλλά με το πρώτο δείγμα του Παναθηναικού και των αντιπάλων μας αν δεν γίνουν κινήσεις ενίσχυσης άμεσα τότε το μόνο που θα διεκδικήσουμε είναι οι θέσεις 7-8 στην καλύτερη. Δεν χρειάζεται φυσικά να σας πώ τι σημαίνουν αυτές οι δύο θέσεις. Ή μάλλον να σας το πω... Καληνύχτα και αντίο ζωή για άλλη μια χρονιά.
Το μόνο που μας ενδιαφέρει πλέον είναι να νικάμε τον Ολυμπιακό και όταν συμβαίνει αυτό όλα γίνονται μια χαρά. Αυτό όμως δεν είναι Παναθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός ήταν είναι και θα είναι διεκδικητής και νικητής και όχι κομπάρσος στα γήπεδα της Ευρώπης. Τα Φάιναλ φορ και τα Ευρωπαϊκά θέλουν μπάτζετ πως να το κάνουμε δηλαδή; Αν δεν έχετε τη διάθεση να το ανεβάσετε σε Παναθηναϊκά επίπεδα κάνοντας όντως υπέρβαση παρακαλώ ας σταματήσουν οι δηλώσεις περι φάιναλ φορ και διεκδίκησης των 3 στόχων. Ας επικεντρωθούμε στα εγχώρια και στο πως θα εξελίξουμε Έλληνες παίκτες. Ειλικρινά ο κόσμος των σχεδόν 10.000 διαρκείας δεν το αξίζει αυτό όπως και δεν αξίζει 7 χρόνια μακριά από Φάιναλ φορ.
Χάθηκε η μπάλα δυστυχώς το τελευταίο διάστημα και αυτό έχει επηρεάσει και την ομάδα. Την ευθύνη πάντα έχει η κεφαλή και η κεφαλή πρέπει να αλλάξει ρότα και να δει αλλιώς τα πράγματα και άμεσα και μακροπρόθεσμα. Αν δεν γίνει άμεσα ένα ηλεκτροσόκ στην ομάδα να συνέλθουμε όσο είναι νωρίς τότε ας πετάξουμε λευκή πετσέτα. Το να κερδίσουμε τον Ολυμπιακό την Κυριακή πολύ απλά δεν μου λέει πλέον κάτι πέρα από την καθιερωμένη καζούρα. Ο Παναθηναϊκός φτιάχτηκε για τα σαλόνια και όχι τα αλώνια.
Κάποιες σκέψεις με πολύ αγάπη παρά την μεγάλη απογήτευση που υπάρχει. Ακούστε τον κόσμο έστω μία φορά και δεν θα χάσετε... Δεν θέλω να πω κάτι άλλο αυτή τη στιγμή γιατί δεν μου βγαίνει...